یا رقیه

13 آبان در آیینه تاریخ معاصر

 واقعه هایی  که در تاریخ 13 آبان ماه سال های مختلف صورت گرفته است.

این وقایع از سال های 1288 تا 1358 مصادف با انقلاب دوم دانشجویان طبقه بندی شده است.

13 آبان 1358 :

ساختمان سفارت امريکا در تهران به تصرف دانشجويان مسلمان پيرو خط امام درآمد. به اين مناسبت روز 13 آبان روز ملي مبارزه با استکبار شناخته شد.

13 آبان 1357 :

تعدادي از دانش‌آموزان و دانشجويان که در دانشگاه تهران تجمع کرده بودند توسط مأموران شاه به خاک و خون کشيده شدند. متعاقب اين حادثه وزير علوم استعفا داد و بازار تهران تعطيل شد.

13 آبان 1357 :

پراودا ارگان حزب کمونيست شوروي رهبران مذهبي ايران را متهم کرد که براي رسيدن به هدفهاي ويژه خود توده‌هاي مردم را به قيام و شورش وادار کرده‌اند به نوشته اين روزنامه آيت‌الله خميني در مبارزه جاري نمي‌تواند روي کوچکترين پشتيباني شوروي حساب کند! به نظر کرملين بهترين اصلاحات، همان است که به دست شاهنشاه انجام شود!

13 آبان 1357 :

آنتوني پارسونز سفير انگليس در ديدار با شاه : بحران فعلي ايران با وضع زمان حکومت مصدق در 1953 که ژنرالها به آساني توانستند بر اوضاع مسلط شوند قابل مقايسه نيست چون در آن موقع مصدق حمايت روحانيت را از دست داده بود.

13 آبان 1356 :

امام‌خميني (ره ) در پاسخ پيام عرفات به مناسبت شهادت حاج سيد مصطفي خميني نوشتند: « اين مصيبت‌ها در مقابل مصائبي که بر امت اسلام و مسلمين وارد شده و مي‌شود ناچيز است».

13 آبان 1353 :

مجله تايم در گزارشي از ايران نوشت : 40 درصد ثروت کشور متعلق به تنها 10 درصد جمعيت مي‌باشد.

13 آبان 1350 :

«دا‌گلاس‌» سفير امريکا در تهران از پست خود استعفا داد.

13 آبان 1343 :

امام‌خميني (ره) شبانه در خانه مسکوني خود در قم دستگير و پس از انتقال به تهران، به ترکيه تبعيد شدند.

13 آبان 1342 :

در اصفهان، تبريز و تهران مجالس ختم سوگواري براي شهادت طيب حاج رضائي و اسماعيل رضائي برگزار شد

13 آبان 1335 :

با يورش نظاميان انگليس، فرانسه و اسرائيل به مصر، نخست‌وزيران و وزيران امور خارجه کشورهاي عضو پيمان سنتو در تهران گرد هم آمدند.

13 آبان 1331 :

لايحه تعقيب قانوني احمد قوام ( قوام‌السلطنه) به خاطر حوادث 27 تا 30 تير 1331 در مجلس شوراي ملي تصويب شد.

13 آبان 1329 :

يک موافقتنامه تجاري و بازرگاني ميان ايران و اتحاد جماهير شوروي به امضا رسيد.

13 آبان 1328 :

عبدالحسين هژير نخست‌وزير مستعفي، هدف گلوله‌هاي حسين امامي عضو جمعيت فدائيان اسلام قرار گرفت و مجروح شد. متعاقب اين حادثه در تهران و حومه حکومت نظامي برقرار شد.

13 آبان 1325 :

آيت‌الله حاج سيد ابوالحسن اصفهاني مرجع تقليد شيعيان در شهر کاظمين درگذشت.

13 آبان 1304 :

دولتهاي انگليس، شوروي، آلمان، ايتاليا، بلژيک، مصر و لهستان حکومت موقت رضاخان را به رسميت شناختند.

13 آبان 1303 :

واحدهاي ارتش ايران به فرمان رضاشاه براي سرکوب شيخ خزعل رهسپار خوزستان شدند.

13 آبان 1288 :

شهر اردبيل به تصرف شاهسون‌ها در آمد و غارت شد.

امام سجاد (سلام‌اللَّه‌علیه) در دعاى ابوحمزه - که دعاى خیلى با حال و خوبى است - ترس از قیامت را تشریح مى‌کنند: «ابکى لخروجى عن قبرى عریانا ذلیلا حاملا ثقلى على ظهرى»؛ امروز مى‌گریم براى وقتى که عریان و ذلیل و بار سنگین عمل بر دوشم از قبر بیرون مى‌آیم. «انظر مرّة عن یمینى و اخرى عن شمالى اذ الخلائق فى شأن غیر شأنى لکلّ امرء منهم یومئذ شأن یغنیه وجوه یومئذ مسفرة ضاحکة مستبشرة»؛ یک عده چهره‌هاشان خندان است و خوشنود و خوشحال و سربلندند. اینها چه کسانى هستند؟ کسانى هستند که در دنیا از پل صراطى که حقیقت و باطن‌اش در آن‌جاست و مثال آن در این‌جاست، توانسته‌اند رد شوند. این پل صراط، پل عبودیت، پل تقوا و پل پرهیزگارى است؛ «و ان اعبدونى هذا صراط مستقیم»؛ صراط این دنیا، همان صراط روى جهنم است. «انّک على صراط مستقیم»ى که به پیغمبر مى‌فرماید، یا «ان اعبدونى هذا صراط مستقیم»، همان صراط روى جهنم است. اگر این‌جا ما توانستیم از این صراط، درست، با دقت و بدون لغزش عبور کنیم، گذر از آن صراط آسان‌ترین کار است؛ مثل مؤمنین که مانند برق عبور مى‌کنند. «انّ الّذین سبقت لهم منّا الحسنى اولئک عنها مبعدون لا یسمعون حسیسها»؛ اصلاً اینها همهمه‌ى جهنم را هم نمى‌شنوند؛ «و هم فى ما اشتهت انفسهم خالدون لا یحزنهم الفزع الاکبر». فزع اکبر، یعنى دشوارترین ترسى که ممکن است براى انسان پیش بیاید. مؤمنین با همین ابعاد جسمانى و روحانى و نفسانى، فزع عظیمى که در آن‌جاست، «لا یحزنهم الفزع الاکبر»؛ اینها را محزون و اندوهگین نمى‌کند؛ اینها از این صراط عبور کرده‌اند.
بیانات در دیدار مسؤولان نظام ۰۶/۰۸/۱۳۸۳

در ماه رمضان، دستور و اراده الهى این است که انسان مؤمن، با همه استعداد خود، با توان کامل، در راه تکامل، در راه خودسازى، در راه ترقى و عروج، حرکت شتابانى انجام دهد. هدف از ماه رمضان این است. همین است که انسان مومن این فرصت را پیدا کند که در این ماه، خود را شستشویى دهد و تطهیر کند. انسان دچار سهو و نسیان است؛ دچار گرفتارى است؛ دچار غفلت است؛ گناه مى‌کند؛ از خدا دور مى‌شود؛ از هدف خلقت خود دور مى‌افتد. باید به انسان مؤمن و پرهیزکار فرصتى داد که بتواند آن عقب‌ماندگیها را جبران کند. این فرصت در بهترین فصلش، ماه رمضان است.
منبع:بیانات در روز اول ماه مبارک رمضان ۲۳/۱۱/۱۳۷۲

تقوا، محصول ماه رمضان محصول ماه رمضان، تقواست؛ به خود پرداختن، به خود رسیدن و ذخیره‌ی تقوا را برای خود فراهم کردن؛ «لعلّکم تتّقون». ماه رمضان در ما ذخیره‌ی تقوا ایجاد می‌کند. این تقوا هم خود وسیله‌یی برای منازل عالی‌تر است. تقوا مرکبی است که می‌تواند ما را به آن منازل عالی برساند: «و اتّقوا اللَّه لعلّکم تفلحون»؛ «فاتّقوا اللَّه لعلّکم ترحمون»؛ «و اتّقوا اللَّه و یعلّمکم اللَّه». علم و هدایت و رحمت الهی بر اثر تقوا از سوی خداوند به انسان عطا می‌شود. از همه بالاتر، فلاح است. فلاح و رستگاری بر اثر تقوا به دست می‌آید. عزیزان من! این ذخیره‌ی تقوا را که در ماه رمضان به‌دست آوردیم - اگر ان‌شاءاللَّه به‌دست آورده باشیم - اگر بر سر سفره‌ی زیارت الهی درنگ کرده باشیم و از آن بهره برده باشیم، باید حفظ کنیم؛ این محصول بسیار ارزشمندی است؛ مثل آن کشاورزی که زحمات خود را می‌کشد، محصول گندم خود را می‌چیند، بعد آن را در یک سیلوی مطمئنی به‌دست امینی می‌سپارد تا در طول سال بتواند از آن استفاده کند. این آذوقه‌ی طول سال ماست. در طول سال، این آذوقه تهدید می‌شود: وسوسه‌ها هست، زرق‌وبرقها هست، شهوات و هواهای نفسانی هست و گناهان؛ اینها همه آفت این ذخیره‌ی ارزشمندند. از این ذخیره برای مقابله با آن آفتها استفاده کنید و این ذخیره را حفظ کنید.

بیانات در خطبه‌های نماز عید سعید فطر ۲۴/۰۸/۱۳۸۳

ماه رمضان، ماه استغفار عزیزان من! ماه رمضان را برای استغفار مغتنم بشمارید و از خدای متعال طلب مغفرت کنید. ملت ما با این روحیه‌ی فداکاری، با این استقامتی که نشان داده، با این کار بزرگی که کرده است، با جوانان نورانی و خوبی که دارد (این جوانان با این تعداد، غیر از جامعه‌ی ما، قطعاً در هیچ جای عالم وجود ندارد) با این زنان و مردان و مادران و فداکاریهای گوناگونی که از این مردم سرزده است، استعداد پیشرفت زیادی در زمینه‌های مادّی و معنوی، دنیایی و اخروی دارد. این ملت، با استغفار، رحمت الهی را به سوی خود جلب کند. همه استغفار کنید. آن کسانی که اهل عبادتند، آن کسانی که در امر عبادت متوسّطند، آن کسانی که حتّی کاهل در کار عبادتند و فقط به اقلّ واجبات اکتفا می‌کنند، آن کسانی که حتّی گاهی خدای نخواسته بعضی از عبادت واجب هم از آنها ترک می‌شود، همه و همه توجّه داشته باشند که این رابطه‌ی بین آنها و خدا، کار را پیش می‌برد. از خدای متعال، آمرزش و مغفرت بخواهید و طلب عفو کنید. از خدا بخواهید که مانع گناه را بردارد؛ این ابر را از مقابل خورشید فیض و لطف و تفضلّات خودش برطرف کند، تا لطفش بر این دلها و جانها بتابد. آن وقت ببینید که تعالی و اعتزازی به وجود خواهد آمد. 

منبع:بیانات در خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران ۲۸/۱۰/۱۳۷۵