یا رقیه

بنده (علامه حسن زاده) حدود سی سال پیش صحبتی با یک ریاضیدان داشتم تا این که کلام کشید به این شکل هندسی (قطاع) (1) من از او، به خاطر غرض الهی که در نظر داشتم ، سوال کردم : عزیز من! از این شکل چند حکم هندسی می توان استفاده کرد؟

گفت : شاید هفت تا ده تا حکم .
گفتم : مثلا بیست تا چطور.
گفت : شاید. ممکن است.
گفتم : دویست تا چطور؟
به من نگاه می کرد که آیا دویست حکم هندسی می توان از آن استنباط کرد و توقف کرد.
گفتم : دو هزار چطور؟ همین طور به من نگاه می کرد. گفتم : دویست هزار تا چطور؟
خیال می کرد که من سر مطایبه و شوخی دارم و به مجاز حرف می زنم . بعد به او گفتم : آقا این خواجه نصیرالدین طوسی کتابی دارد به نام “کشف القناع عن اسرار شکل القطاع” و جناب خواجه از این یک شکل، چهار صد و نود و هفت هزار و ششصد و شصت و چهار حکم هندسی استنباط کرده ، یعنی قریب نیم میلیون.

بعد به او گفتم : این خواجه نصیر طوسی که راجع به یک شکل هندسی ، یک کتاب نوشته و قریب پانصد هزار حکم از آن استنباط کرده ، شما آن کتاب و خود خواجه را می شناسی ؟

گفت : نخیر.
بعد راجع به شخصیت خواجه مقداری صحبت کردیم و به او گفتم : این خواجه وقتی که در بغداد حالش دگرگون شد و دید دارد از این نشاه به جوار الهی ارتحال می کند، وصیت کرد: مرا از کنار امام هفتم ، باب الحوائج الی الله ، از این معقل و پناهگاه بیرون نبرید و در عتبه به خاک بسپارید و روی قبرم در پیشگاه امام هفتم ؛ مثلا نوشته نشود آیت الله و علامه، این امام است ، حجه الله ، قرآن ناطق و امام ملک و ملکوت است ؛ روی قبر من بنویسید:

و کلبهم باسط ذراعیه بالوصید(2)
(و سگشان بر درگاه دو دست خویش درازکرده)

جناب نظام الدین نیشابورى در شرح خود بر شرح مجسطى وقتى این احکام را از خواجه نقل مى کند، مى نویسد: تعجب مدار از آیه قرآن که

و لو ان ما فى الارض من شجره اقلام والبحر یمده من بعده سبعه ابحر مانفدت کلمات الله ان الله عزیز حکیم (3)
و اگر هر درخت روی زمین (در کف نویسندگان عالم) قلم شود و آب دریا به اضافه هفت دریای دیگر مرکب گردد باز نگارش کلمات خدا ناتمام بماند، که همانا خدا را اقتدار بی‌نهایت و حکمت بی‌پایان است.)

وقتى از یک شکل هندسى مى شود قریب نیم میلیون حکم استنباط کرد، چه مى پندارید درباره کلمات قرآن.

پی نوشتها:

1. سطحی در دایره که با یک کمان و دو وتر مربوط به کمان محدود باشد، قطاع نام دارد.

2. سوره کهف، آیه 27

3. سوره لقمان، آیه 27

برگرفته از ghasedoon.ir

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِكَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ یـا أبْصَرَ النّاظرین.

خدایا نیرومندم نما در آن روز به پا داشتن دستور فرمانت و بچشان در آن شیرینى یادت را و مهیا كن مرا در آنروز راى انجام سپاس‌گذاریت به كـرم خودت نگهدار مرا در این روز به نگاه‌داریت و پرده‌پوشى خودت اى بیناترین بینایان.

شرح دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان

“اللهم قوني فيه اقامه امرک و اذقني فيه حلاوه ذکرک و اوزعني فيه لاداء شکرک بکرمک و احفظني فيه بحفظک و سترک يا ابصر الناظرين” “خدايا مرا در اين روز براي اقامه و انجام فرمانت قوت بخش و حلاوت و شيريني ذکرت را به من بچشان و براي اداي شکرت به کرمت مهيا ساز و در اين روز به حفظ و پرده پوشي ات (مرا از گناهان) محفوظ بدار (و گناهان انجام داده مرا بپوشان) اي بصيرترين ناظران”
1) اللهم قوني فيه اقامه امرک “خدايا مرا در اين روز براي اقامه و انجام فرمانت قوت بخش".
امام زين العابدين عليه السلام در دعاي چهل و چهارم صحيفه سجاديه چنين با خداوند مناجات مي فرمايند؛ “واعنا علي صيامه” يعني “خدايا مرا براي روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان ياري فرما” که اگر به مفهوم آن توجه نماييم مي بينيم اولا به پا داشتن روزه در ماه مبارک رمضان همان اقامه امر خداوند در اين ماه مي باشد، آن هم روزه واقعي که در دعاي روز اول مختصرا در مورد آن شرحي داده شد، که مجددا براي فهم بيشتر، اشاره مي نماييم به ادامه دعا که آن حضرت مي فرمايند: “بکف الجوارح عن معاصيک” يعني “ما را ياري کن تا بتوانيم اعضاي بدن خود را از آلوده شدن به گناه و آنچه مورد پسند تو نيست بازداريم” که اين قسمت از دعا نيز نشان دهنده اين است که روزه واقعي تنها پرهيز از خوردن و آشاميدن نمي باشد بلکه تمام اعضا و جوارح انسان بايد روزه دار باشد و امر به روزه نيز از طرف خداوند امر به روزه واقعي مي باشد، ثانيا براي انجام دادن هر امري نياز به نيرو و قوه الهي داريم چرا که “لا حول و لا قوه الا بالله العلي العظيم” “نيست نيرو و قوتي مگر (از طرف) خداوند بلند مرتبه و بزرگ” و اگر خداوند در اين امر ما را ياري نکند به واقع ما در انجام اعمال (چه عبادي و غير عبادي) با شکست مواجه خواهيم شد. پس در اين روز از خداوند مي خواهيم که ما را در انجام اوامرش نيرو و قوت بخشيده و ياريمان نمايد…
2) و اذقني فيه حلاوه ذکرک “و حلاوت و شيريني ذکرت را به من بچشان”
اگر انسان حلاوت و شيريني عبادت و بندگي خداوند را نچشد مفهوم عبادت و بندگي و ذکر و ياد خدا را نمي تواند درک کند و از تاثيرات آن در حيات دنيا و آخرت محروم مي ماند، به طوري که اگر انسان بتواند اين مفهوم را درک کند که هنگامي که به ياد خداوند بلند مرتبه مي باشد خداوند نيز او را ياد مي کند و بدون واسطه خواسته هاي او را مي شنود و اجابت مي نمايد، آنگاه است که مي تواند بفهمد چقدر راز و نياز با خدايي که به سرعت صداي بندگان خويش را شنيده و آنها را اجابت مي کند شيرين و دلرباست، چرا که خداوند فرموده است: “واذا سالک عبادي عني فاني قريب اجيب دعوه الداع اذا ادعان…"(1) “و هنگامي که بنده هاي من از من (راجع به من) سئوال مي کنند بگو که همانا من نزديک (آنها) هستم (به طوري که) اجابت مي کنم خواسته درخواست کنندگان را هنگامي که (چيزي از من) مي خواهد” پس در اين روز از خداوند مي خواهيم که حلاوت و شيريني راز و نياز با خودش را بر ما بچشاند…
3) واوزعني فيه لاداء شکرک بکرمک “و مرا در اين روز براي اداي شکرت به کرمت مهيا ساز” خداوند در قرآن مي فرمايد: “واشکرولي و لا تکفرون"(2) “مرا شکر کنيد و کفر نورزيد” که با توجه به اين آيه بايد بگوييم منظور از شکر نعمتهاي الهي آن نيست که دائما به زبان بگوييم “خدايا شکر” بلکه شکر واقعي آن است که از نعمتهاي الهي که به ما ارزاني داشته و انعام فرموده است در مسير طاعت و بندگي اش استفاده کنيم نه در راه معصيت و نافرماني، که قسم اول آن يعني طاعت و بندگي (شکر نعمت) و قسم دوم معصيت و نافرماني (کفران نعمت) الهي مي باشد که در اين روز از خداوند مي خواهيم ما را براي اداي شکر نعمتهايش ياري نموده و آماده سازد…
4) و احفظني فيه بحفظک و سترک يا ابصر الناظرين” “و مرا در اين روز به حفظ و پرده پوشيت (از گناهان) محفوظ بدار (و گناهان انجام داده مرا بپوشان) اي بيناترين بينايان”
هنگامي که انسان به خداوند توکل نموده و امور خود را به خداوند بسپارد آنگاه است که خداوند او را از تسلط يافتن شيطان بر او حفظ مي نمايد و هنگامي که انسان از وسوسه هاي شيطاني محفوظ بماند ديگر گناهي از او سر نخواهد زد و ديگر آن که خداوند ستارالعيوب است يعني عيوب انسانها را که سرچشمه از خطا و گناهان آنان دارد، مي پوشاند مگر اينکه انسان خود پرده دري نموده و بر اثر اصرار بر گناه و خطا، عيوب خود را براي ديگران آشکار سازد، پس در اين روز از خداوندي که بيناترين بينايان است و بر اعمال ما نظارت دارد مي خواهيم که ما را از انجام گناهان و پرده دري گناهان محفوظ بدارد.

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ ارْزُقنی فیهِ الذّهْنَ و التّنَبیهَ و باعِدْنی فیهِ من السّفاهة و التّمْویهِ و اجْعَل لی نصیباً مِنْ کلّ خَیْرٍ تُنَزّلُ فیهِ بِجودِکَ یا أجْوَدَ الأجْوَدینَ

خدایا روزی کن مرا در آن روز هوش و خودآگاهی را و دور بدار در آن روز از نادانی و گمراهی و قرار بده مرا بهره و فایده از هر چیزی که فرود آوردی در آن به بخشش خودت، ای بخشنده‌ترین بخشندگان

حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح جمعه در اجتماع عظیم و پرشکوه قشرهای مختلف مردم در حرم مطهر امام خمینی (ره)، امام راحل را شخصیت «مؤمنِ متعبدِ انقلابی» خواندند
حضرت آیت الله خامنه ای در سخنان خود در مراسم بیست و هفتمین سالگرد ارتحال امام خمینی تعبیر «مؤمنِ متعبدِ انقلابی» را صفتی جامع برای امام راحل برشمردند و افزودند: امام بزرگوار، «مؤمن به خدا»، «مؤمن به مردم»، «مؤمن به هدف» و «مؤمن به راهی بود که او را به این هدف می رساند».
ایشان در خصوص متعبد بودن امام(ره) خاطرنشان کردند: ایشان عبد صالح پروردگار و اهل خشوع، تضرع و دعا بود.
رهبر انقلاب به وی‍‍ژگی سوم امام (ره) اشاره کردند و گفتند: امام، «امامِ انقلابی» بود و همین صفت علت اصلی عصبانیت قدرتهای مادی از ایشان است