فقهاي شيعه در کتاب هاي خود خارج شدن زن از خانه و يا سير و سفر را به دو گونه تقسيم کرده اند:
1ـ خارج شدن زن از خانه و سفر براي انجام يکي از واجبات باشد.
2 ـ خارج شدن او براي امري مستحب يا مباح باشد.
صورت نخست مثل اين است که زن بخواهد مسائل مورد نياز خود را بياموزد و يا اين که مستطيع است و مي خواهد براي حج سفر کند و يا در صورتي که واجب کفايي بر زن واجب عيني گردد. در اين گونه موارد مرد حق ندارد او را از بيرون رفتن و سير و سفر باز دارد به روايتي در اين خصوص اشاره مي شود. محمد بن مسلم مي گويد: از امام باقر (ع) پرسيدم زني که حج بر او واجب است ولي شوهرش اجازه نمي دهد به اين سفر برود، آيا ميتوانند بدون اجازه ي او به اين سفر برود؟ امام در پاسخ فرمود: «طاعه له عليها في حجه الاسلام» پيروي زن از شوهر در حج واجب لازم نيست. «الحرالعاملي، 1414 ق، 8/110»
امّا اگر سيروسفر از گونه ي دوم باشد، يعني سفر مستحب يا مباح باشد در اينجا اجازه ي شوهر لازم است، روايات زيادي در اين باره وجود دارد، از جمله روايتي که از امام جواد (ع) در اين زمينه وارد شده است، در اين روايت اسحاق بن عمار از امام جواد (ع) پرسيده که زني ثروتمند، حج واجب خود را انجام داده است، ولي از شوهرش اجازه مي خواهد که حج استحبابي انجام دهد آيا شوهرش مي تواند او را باز دارد؟ امام فرموده اند: بله مي تواند او از حج استحبابي منع کند. «الحر العاملي ، ‌1396 ق،‌ 110/8) از اين روي حج مستحبي چون با استمتاع که حق مرد است منافات دارد بدون اذن شوهر صحيح نيست. «نجفي، ‌1367، 17/233، 232».
يکي از شرايط صدور گذرنامه براي زنان اجازه دادن شوهر به ايشان است،‌ با اين وجود اين مورد را نبايد محدوديت ناميد، زيرا زن و شوهري که با هم زندگي مي کنند بايد مصالح را رعايت کنند تا بهتر بتوانند از زندگي با هم لذت ببرند،‌ زن و شوهر در اين موارد بايد با هم تفاهم داشته باشند و شرايط زندگي را طوري فراهم کنند که خود،‌ همسر و فرزندان در مسير زندگي با مشکلي مواجه نشوند،‌ از اين روي اين خود زن و مرد هستند که مي توانند با تفاهم با يکديگر سير و سفر را براي زن فراهم کنند.

منبع:www.dmsonnat.ir