رهبری:

1- الف:اگر بر اثر روزه، خوف ضرر بر جنين وجود داشته باشد و خوف وى هم داراى منشا عقلايى باشد، افطار بر او واجب است، در غير اين صورت، واجب است روزه بگيرد.( اجوبه الاستفتائات س745)

2- همچنین زنی که دردوران شیردهی است اگربه دلیل کم یاخشک شدن شیربر اثر روزه،خوف ضرربرطفل خود داشته روزه راافطار کند.

3- درهردو صورت بايد براى هر روز، يك مد طعام (تقريبا 750 گرم گندم يا نان يا برنج يا مانند آن) به فقير بدهد وقضای روزه راهم بعدبه جاآورد.(اجوبه الاستفتائات س747)

4-اگر قضای آن رایک سال تاخیر بیاندازد تاماه رمضان بعدبرسدبایدبابت هرروز،علاوه برقضاهمان مقدار غذارا به عنوان کفاره تاخیر به یک فقیربدهدواگربیش از یکسال تاخیر بیاندازد کفاره تکرارنمی شود.(سایت خامنه ای،رساله آموزشی روزه،قسمت کفاره تاخیر)

5-ب: اما اگر این گونه نباشدیعنی خوف ضررنبوده وعمداروزه نگرفته باشدعلاوه برقضا،کفاره عمد هم دارد وتشخیص آن برعهده مکلف می باشد.(اجوبه الاستفتائات،با استفاده از س735)

مکارم:

1- چنانچه روزه ماه رمضان وقضای آن تاسال بعد برای خودتان ضررداشته روزه واجب نیست وقضانیز نداردفقط برای هرروزفقیری را اطعام می کنید.(استفتائات جدید،ج3،با استفاده ازس301و302)    

2- چنانچه روزه ماه رمضان برای خودتان ضررداشته وقضای آن تا سال بعدبرای حمل یا فرزندتان ضرر داشته احتیاطاروزه را قضامی کنیدوهمان کفاره را می پردازید.(توضیح المسائل ده مرجع،م1703)

چنانچه روزه ماه رمضان برای خودتان ضررداشته وقضای آن بدون عذر ترک شده قضای آن رابجا می آوریدوکفاره مذکوررامی پردازید.(توضیح المسائل مکارم،م1434)

3-اما اگر روزه ماه رمضان برای حمل یافرزندضررداشته وقضای آن تاسال بعد بدون عذرترک شده قضای آن را به جا می آورید وبرای هر روز دو فقیر را اطعام می کنید.(استفتاء از دفتر)

سیستانی:

1- زنى كه زاييدن او نزديك است و روزه براى خودش يا حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست ولی باید بعدا آن را قضا کندو براى هر روز يك مد طعام(750 گرم نان یاماکارونی یاآرد)بابت کفاره به فقير بدهد .( توضیح المسائل ده مرجع،م1728)

2-زنـى كـه بـچه شير مى‌دهد و شير او كم است چه مادر بچه يا دايه او باشد، يا بى‌اجرت شير دهد اگـر روزه بـراى خودش يا بچه‎اى كه شير مى‎دهد ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يـك مـد طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت روزه‌هايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد ولى بنابر احتياط واجـب ايـن حـكـم اخـتصاص به موردى دارد كه شير دادن بچه منحصر به همين راه باشد و اما اگر راه ديـگـرى بـراى شـير دادن بچه باشد - مثلا اين كه چند زن در شير دادن او شركت كنند - ثبوت اين حكم محل اشكال است.( توضیح المسائل ده مرجع،.م1729)