یا رقیه

دسته گل جدید دولت محرمانه ها!!
دولت درصدد نهایی کردن لایحه پیوستن ایران به کنوانسیون برن است.
کنوانسیون برن که همان کپی رایت جهانی است همانند سند 2030 ظاهری زیبا و قشنگ دارد ولی در داخلش کیسه زهری است که پازل محدودیت ها و تحریم ها را بر ضد ملت ایران تکمیل می کند!
براستی دولت آقای روحانی دولت ملت ایران است یا دولت منتخب غربی ها؟!
درباره ماهیت این قرارداد ننگین که مهم ترین هدفش جلوگیری از دور زدن تحریم هاست آقای حسین اسلامی درباره ماهیت واهداف آن تحقیقی دارند که ملاحظه بفرمائید:

برخی از مهم‌ترین مشکلاتی که عضویت در کنوانسیون برن ایجاد می‌کند:

1- تعارض با قوانین مالکیت در اسلام: کپی رایت جهانی متفاوت با نگاه اسلام به مالکیت معنوی بوده و بیشتر در راستای حفظ منافع شرکت‌های بزرگ است. اسلام مالکیت خصوصی رادر چارچوب حد و قیود مشخص می‌پذیرد، ولی سرمایه‌داری بی‌حد و حصر و انحصارات استثمار کننده و سیطرهٔ آن بر سرنوشت دارالاسلام را نفی می‌کند.

2- نقض قاعدۀ نفی سبیل در اسلام: حاکم کردن کشورهای دیگر بر سیستم قضائی کشور (با توجه به بندهای معاهده مبنی بر الزام دستگاه قضایی به انجام پی گیری‌های حقوقی بین المللی مربوط)، با قاعدۀ نفی سبیل در تضاد قرار می‌گیرد.

3- هزینه گزاف: بر اساس مادهٔ اول و دوم تمام پدیده‌های قلمرو ادب، علم و هزینه هر صورت که بیان شده باشد داخل این مفهوم می‌باشند مانند: کتاب‌ها، جزوه‌ها و سایر نوشته‌ها؛ سخنرانی‌ها؛ آثار نمایشی، نمایش ـ موسیقی؛ آثار سینمایی؛ آثار طراحی، نقاشی، معماری، مجسمه سازی، کنده کاری، چاپ سنگی؛ آثار عکاسی، نقشه های جغرافیایی؛ نقشه نگاری معماری و علوم. متون رسمی راجع به امر قانونگذاری یا متون مربوط به امور اداری و قضائی و ترجمه و مجموعه‌هایی که از آثار ادبی و هنری دیگران فراهم می‌آید نظیر دائرات المعارف‌ها. مشکلات متعدد برای حوزه‌های مختلف علمی و فناوری، فرهنگی و…. پدید می‌آورد مثلا برای تهیۀ نرم‌افزارهای مورد استفاده در کشور، باید هزینه‌های میلیاردی پرداخت گردد.

4-گسترش دلالی و تضعیف تولید داخل: دلالی محصولات خارجی گسترش پیدا می‌کند و تولید کنندگان داخلی به خاطر سود آسان فروش محصولات خارجی، از تولید محصول داخلی منصرف می‌شوند.

5- وابستگی ابدی: با توجه به ضعف ایران در تولید بسیاری از محصولات، اضافه شدن این قانون راه را برای کسب فناوری می‌بندد، چون باید حقوق تولیدکنندگان خارجی تا ۵۰ سال رعایت شود.

6- ترمز بخش فناوری: با کشورهای صاحب فناوری بلا استثناء از کپی محصولات خارجی شروع کرده و پس از مدتی به توانائی تولید محصولات پیچیده با طراحی خود رسیده‌اند. در صورتی که ما پیش از رسیدن به توانائی بر‌تر در زمینۀ فناوری به این کنوانسیون و معاهداتی از این دست بپیوندیم، رشد بخش فناوری به شدت تحت تأثیر قرار میگیرد.

7- تحریم: قبول کپی رایت جهانی در شرایط تحریم، به معنی مسدود کردن راه‌های معدود باقی مانده برای دور زدن تحریم‌هاست.

8- عضویت بدون کسب امتیاز: کشورهای قدرتمندی که در این کنوانسیون عضو شده‌اند، پس از دریافت امتیازهای مختلف به این کنوانسیون پیوستند. در صورتی که ایران بدون هیچ امتیازی و به صورت داوطلبانه این بار سنگین را پذیرا شده است. اصلاحات قانونی مرتبط که بر اساس معاهده پس از آن در قوانین داخلی، غیر قابل تغییر است نیز لحاظ نگردیده است.

9- ضرر برای همه، سود برای عده‌ای معدود: عضویت در این کنوانسیون برای تمام ایرانیان ضرر گزافی به همراه خواهد داشت، اما با توجه به محدود بودن صادرات ایران، تنها برای عدۀ معدودی که دلال محصولات خارجی هستند، سودآور است.

10- نقض آزادی‌های فردی: برای تثبیت قانون کپی‌رایت، به ویژه در اینترنت و به خصوص برای محصولات خارجی، شرکت‌های خارجی اجازه خواهند یافت که به دنبال نقض کپی‌رایت توسط کاربران ایرانی بگردند و از روش‌های غیرمعمول و ورود به حریم خصوصی کاربران برای یافتن موارد نقض بهره خواهند گرفت.

11-زمینه‌سازی برای ادامۀ تبلیغات منفی و جریمه‌های سنگین: اگر ایران در مواردی از این معاهده کوچک‌ترین تخطی داشته باشد، با جریمه‌های سنگین و اقدامات تبلیغاتی منفی مواجه شده و ممکن است محدودیت‌های بیشتری بر علیه ایران اعمال شود و توجیهی برای نقض کپی رایت وجود نخواهد داشت.

12-گسترش محتوای نامشروع: با توجه به به رسمیت شمردن مالکیت خارجی‌ها، امکان سانسور محتوای نامشروع کم میشود.

13- ایجاد انحصار: یکی از مهم‌ترین تهدیدها انحصار فناوری و دانش در دست گروه‌های معدودی است که از ارائۀ آن به دیگران، جز در قبال مبالغ کلان، ابا می‌کنند و اکثریت ایرانیها از دستیابی به فناوری و دانش روز حتی کتابهای خارجی محروم میشوند.

14- سرنگون کردن نردبان توسعه: کشور‌های توسعه یافته بعد از طی مسیر توسعهٔ خود، با سرنگون کردن نردبان پیشرفت، سایر کشور‌ها را ملزم به رعایت مسیری خلاف سیر تاریخی توسعهٔ خود می‌کنند. به صورت نمونه ایالات متحدهٔ آمریکا تا سال ۱۹۸۸ یعنی حدود ۱۰۰ سال پس از نسخهٔ ابتدایی معاهدهٔ برن و پس از تثبیت جایگاه توسعه‌ای خویش و پس از گرفتن امتیازات بسیار و اصلاح قوانین داخلی به گونهٔ عدم متضرر شدن از این لایجه و پس از فائق آمدن بر قطب دوم جهان دو قطبی وارد این معاهده شد. اما ما امادگی کافی نداریم.

منبع:http://telegram.me/qasemravanbakhsh

از جمله مسائلى که در مورد تعلیم و تربیت اسلامى مطرح است، مسئله محبت و نقطه مقابل آن، خشونت است. البته نقطه مقابل محبت، معمولاً بغض است، ولى اثر محبّت، احسان و نرمى است و اثر بغض، خشونت و سخت گیرى. مى دانیم که بعضى ها به چشم انتقاد به تعلیم و تربیت اسلامى نگریسته و گفته اند که در اسلام آن چنان که باید و به قدر کافى، روى مسئله محبت و اثرش که نرمى و احسان است تکیه نشده است و اگر در اسلام، مسئله محبّت، احسان و نرمش در مقابل انسان ها مطرح است، در مقابل، مسئله دشمن داشتن انسان ها و خشونت به خرج دادن و به یک معنا، بدى کردن هم مطرح است. باز مى دانیم، آن ها که زیاد روى محبت تکیه مى کنند، مسیحیان هستند. کشیش هاى مسیحى خیلى دم از محبّت مى زنند و مى گویند عیساى مسیح تنها به محبت دعوت مى کرد و در محبت هم میان اینکه افرادى که باید به آن ها محبت بشود، خدا پرست باشند یا نباشند، پیرو عیسى باشند یا نباشند [استثناء نمى کرد]، بلکه مى گفت به همه محبت کنید. در یکى از کتاب هاى تاریخ ادیان و شاید در یک مقاله اى که ترجمه شده بود، خواندم که یک جمله است که در همه ادیان بزرگ دنیا آمده است، در مسیحیّت هست، در دین یهود هست، در دین زرتشت هست، در دین اسلام هست، در دین بودا هست و آن این است که «براى دیگران همان را دوست بدار که براى خود دوست مى دارى و همان را دشمن بدار که براى خود دشمن مى دارى.» ما به این مضمون در اسلام [روایات] زیاد داریم، مانند: «اَحبِب لِلنّاسِ ما تُحِبُ لِنَفسِکَ وَ اکْرَه لَهُم ما تَکرَهُ لِنَفسَکَ؛1 براى مردم آنچه را دوست بدار که براى خود دوست دارى و بد بشمار براى مردم آنچه را براى خود بد مى شمارى.

? منابع:
1 .نهج البلاغه، نامه 3.
منبع: تعلیم و تربیت در اسلام، علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، صص 352 و 353.

امام ﻋَﻠــﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ فرمودند:

در حضور هفت گروه، ٧ کار را مخفی کن تا سعادتمند گردی:

?✨۱- ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻓﻘﯿﺮ، ﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺎلت ﻧﺰﻥ.

?✨٢-ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭ، ﺳﻼﻣﺘﯽﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺧﺶ ﻧﮑﺶ.

?✨۳-ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ، ﻗﺪﺭﺕﻧﻤﺎﯾﯽ ﻧﮑﻦ.

?✨۴-ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻏﺼﻪﺩﺍﺭ، ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ نکن.

?✨۵-ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ، ﺁﺯﺍﺩﯼﺍﺕ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻩﻧﻤﺎﯾﯽ نکن.

?✨۶-ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﯽﺑﭽﻪ، ﺍﺯ ﺑﭽﻪﻫﺎﯾﺖ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﮑﻦ.

?✨۷-ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﯾتیم، ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﻧﮕﻮ.

? ﺗﺤﻒ ﺍﻟﻌﻘﻮﻝ، ص ۱۶۷

مردی درحالی‌که به قصرها و خانه‌های زیبا می‌نگریست به دوستش گفت:«وقتی این همه اموال را تقسیم می‌کردند ما کجا بودیم.»

دوست او دستش را گرفت و به بیمارستان برد و گفت: « وقتی این بیماری‌ها را تقسیم می‌کردند ما کجا بودیم ! »

انسان زمانی که پیر میشه تازه میفهمه نعمت واقعی همون سلامتی، خانواده، عشق، شادی، باهم بودن، انرژی جوانی و …
“همین چیزای ساده بوده که همیشه داشته ولی هرگز بهشون اهمیت نداده و دنبال نداشته ها بوده “

برخی می گویند ما با انتخاب خود شریک گناهان و تقصیرات آن مسئول می شویم. لذا از اول شریک جرم نمی شویم!

به بیانی، این سخن صحیح است؛ و آن در صورتی است که شما کوتاهی کنید و تلاش خود را براي شناخت اصلح به کار نگیرید.

اگر تلاش کردید و به نتیجه رسیدید، همان براي شما ماجور است و کوتاهی ها و کم کاري هاي فرد انتخاب شده، اگر راي بیاورد،

به گردن شما نمی افتد. چون شما به خاطر این کارهاي ناشایست به او راي ندادید. اما برخی هستند، با نیت ناصحیحی به شخص

خاصی راي می دهند، که در این صورت در تمام اعمال آن فرد مسئول شریک خواهند بود.

برعکس این مطلب نیز صادق است. یعنی اگر چنانچه فرد مسئول خدمات اجتماعی خوبی داشته باشد و مورد رضایت

امام و رهبر جامعه باشد، شما در تمام آن کارها و خدمات شریک خواهید بود و از پاداش و ثوابش بهره می برید چون شما در

انتخاب او سهم داشته اید. حالا اگر علاوه بر خورد، روشنگري کردید و دیگران را نیز به فرد مورد نظر هدایت کردید و راي او را

زیاد کردید، ثواب آنها را نیز می برید. هر کس بیشتر تلاش کند، بیشتر ثواب می برد؛ چراکه خداوند به تلاش ها پاداش می دهد:

«و أَنْ لَیس للْإِنْسانِ إِلاَّ ما سعى »(سوره نجم آیه 32)و به همین دلیل اگر فرد مورد نظر شما راي هم نیاورد، باز تلاشتان ماجور است و نزد خدا هدر نرفته است.

بنابراین با این نگاه، ما مسئول قصور و تقصیرمان در انتخاب فرد و راي دادن به افراد هستیم و اگر چنانچه آن مسئول

گناهی در حق مردم و جامعه مرتکب شود، ما نیز مسئول می شویم. همه اینها در صورتی است که در وظیفه خود که تشخیص

اصلح باشد کوتاهی کرده باشیم.