دسته گل جدید دولت محرمانه ها!!
دولت درصدد نهایی کردن لایحه پیوستن ایران به کنوانسیون برن است.
کنوانسیون برن که همان کپی رایت جهانی است همانند سند 2030 ظاهری زیبا و قشنگ دارد ولی در داخلش کیسه زهری است که پازل محدودیت ها و تحریم ها را بر ضد ملت ایران تکمیل می کند!
براستی دولت آقای روحانی دولت ملت ایران است یا دولت منتخب غربی ها؟!
درباره ماهیت این قرارداد ننگین که مهم ترین هدفش جلوگیری از دور زدن تحریم هاست آقای حسین اسلامی درباره ماهیت واهداف آن تحقیقی دارند که ملاحظه بفرمائید:

برخی از مهم‌ترین مشکلاتی که عضویت در کنوانسیون برن ایجاد می‌کند:

1- تعارض با قوانین مالکیت در اسلام: کپی رایت جهانی متفاوت با نگاه اسلام به مالکیت معنوی بوده و بیشتر در راستای حفظ منافع شرکت‌های بزرگ است. اسلام مالکیت خصوصی رادر چارچوب حد و قیود مشخص می‌پذیرد، ولی سرمایه‌داری بی‌حد و حصر و انحصارات استثمار کننده و سیطرهٔ آن بر سرنوشت دارالاسلام را نفی می‌کند.

2- نقض قاعدۀ نفی سبیل در اسلام: حاکم کردن کشورهای دیگر بر سیستم قضائی کشور (با توجه به بندهای معاهده مبنی بر الزام دستگاه قضایی به انجام پی گیری‌های حقوقی بین المللی مربوط)، با قاعدۀ نفی سبیل در تضاد قرار می‌گیرد.

3- هزینه گزاف: بر اساس مادهٔ اول و دوم تمام پدیده‌های قلمرو ادب، علم و هزینه هر صورت که بیان شده باشد داخل این مفهوم می‌باشند مانند: کتاب‌ها، جزوه‌ها و سایر نوشته‌ها؛ سخنرانی‌ها؛ آثار نمایشی، نمایش ـ موسیقی؛ آثار سینمایی؛ آثار طراحی، نقاشی، معماری، مجسمه سازی، کنده کاری، چاپ سنگی؛ آثار عکاسی، نقشه های جغرافیایی؛ نقشه نگاری معماری و علوم. متون رسمی راجع به امر قانونگذاری یا متون مربوط به امور اداری و قضائی و ترجمه و مجموعه‌هایی که از آثار ادبی و هنری دیگران فراهم می‌آید نظیر دائرات المعارف‌ها. مشکلات متعدد برای حوزه‌های مختلف علمی و فناوری، فرهنگی و…. پدید می‌آورد مثلا برای تهیۀ نرم‌افزارهای مورد استفاده در کشور، باید هزینه‌های میلیاردی پرداخت گردد.

4-گسترش دلالی و تضعیف تولید داخل: دلالی محصولات خارجی گسترش پیدا می‌کند و تولید کنندگان داخلی به خاطر سود آسان فروش محصولات خارجی، از تولید محصول داخلی منصرف می‌شوند.

5- وابستگی ابدی: با توجه به ضعف ایران در تولید بسیاری از محصولات، اضافه شدن این قانون راه را برای کسب فناوری می‌بندد، چون باید حقوق تولیدکنندگان خارجی تا ۵۰ سال رعایت شود.

6- ترمز بخش فناوری: با کشورهای صاحب فناوری بلا استثناء از کپی محصولات خارجی شروع کرده و پس از مدتی به توانائی تولید محصولات پیچیده با طراحی خود رسیده‌اند. در صورتی که ما پیش از رسیدن به توانائی بر‌تر در زمینۀ فناوری به این کنوانسیون و معاهداتی از این دست بپیوندیم، رشد بخش فناوری به شدت تحت تأثیر قرار میگیرد.

7- تحریم: قبول کپی رایت جهانی در شرایط تحریم، به معنی مسدود کردن راه‌های معدود باقی مانده برای دور زدن تحریم‌هاست.

8- عضویت بدون کسب امتیاز: کشورهای قدرتمندی که در این کنوانسیون عضو شده‌اند، پس از دریافت امتیازهای مختلف به این کنوانسیون پیوستند. در صورتی که ایران بدون هیچ امتیازی و به صورت داوطلبانه این بار سنگین را پذیرا شده است. اصلاحات قانونی مرتبط که بر اساس معاهده پس از آن در قوانین داخلی، غیر قابل تغییر است نیز لحاظ نگردیده است.

9- ضرر برای همه، سود برای عده‌ای معدود: عضویت در این کنوانسیون برای تمام ایرانیان ضرر گزافی به همراه خواهد داشت، اما با توجه به محدود بودن صادرات ایران، تنها برای عدۀ معدودی که دلال محصولات خارجی هستند، سودآور است.

10- نقض آزادی‌های فردی: برای تثبیت قانون کپی‌رایت، به ویژه در اینترنت و به خصوص برای محصولات خارجی، شرکت‌های خارجی اجازه خواهند یافت که به دنبال نقض کپی‌رایت توسط کاربران ایرانی بگردند و از روش‌های غیرمعمول و ورود به حریم خصوصی کاربران برای یافتن موارد نقض بهره خواهند گرفت.

11-زمینه‌سازی برای ادامۀ تبلیغات منفی و جریمه‌های سنگین: اگر ایران در مواردی از این معاهده کوچک‌ترین تخطی داشته باشد، با جریمه‌های سنگین و اقدامات تبلیغاتی منفی مواجه شده و ممکن است محدودیت‌های بیشتری بر علیه ایران اعمال شود و توجیهی برای نقض کپی رایت وجود نخواهد داشت.

12-گسترش محتوای نامشروع: با توجه به به رسمیت شمردن مالکیت خارجی‌ها، امکان سانسور محتوای نامشروع کم میشود.

13- ایجاد انحصار: یکی از مهم‌ترین تهدیدها انحصار فناوری و دانش در دست گروه‌های معدودی است که از ارائۀ آن به دیگران، جز در قبال مبالغ کلان، ابا می‌کنند و اکثریت ایرانیها از دستیابی به فناوری و دانش روز حتی کتابهای خارجی محروم میشوند.

14- سرنگون کردن نردبان توسعه: کشور‌های توسعه یافته بعد از طی مسیر توسعهٔ خود، با سرنگون کردن نردبان پیشرفت، سایر کشور‌ها را ملزم به رعایت مسیری خلاف سیر تاریخی توسعهٔ خود می‌کنند. به صورت نمونه ایالات متحدهٔ آمریکا تا سال ۱۹۸۸ یعنی حدود ۱۰۰ سال پس از نسخهٔ ابتدایی معاهدهٔ برن و پس از تثبیت جایگاه توسعه‌ای خویش و پس از گرفتن امتیازات بسیار و اصلاح قوانین داخلی به گونهٔ عدم متضرر شدن از این لایجه و پس از فائق آمدن بر قطب دوم جهان دو قطبی وارد این معاهده شد. اما ما امادگی کافی نداریم.

منبع:http://telegram.me/qasemravanbakhsh