یا رقیه

پنجم اردیبهشت، سال‌روز شکست مفتضحانه آمریکا در صحرای طبس بود. عملیاتی حساب شده که شیطان بزرگ به زعم خود موفقیت خود را در آن بالای ۹۰درصد می‌دانست و حساب همه چیز را کرده بود، به غیر از امدادهای غیبی و دست الهی را.
پس از آن‌که نیروهای آمریکایی در سفارت‌خانه آمریکا به اتهام جاسوسی دست‌گیر شدند، آمریکا از هر فرصتی برای آزادی آن‌ها استفاده می‌کرد، تا این‌که به این بهانه عملیاتی طراحی کرد تا علاوه بر آزادسازی آن‌ها به اهداف شوم دیگری نیز دست یابد. در این حمله قرار بود نظامیان آمریکا با هدایت نیروهای تصفیه نشده ارتش ایران و بر اساس طرحی منسجم و بی‌نقص با هلی‌کوپتری عازم ورزشگاه امجدیه تهران شوند و پس از آزادسازی گروگان‌ها سایر اهداف خود نظیر بمباران بیت امام در جماران، بمباران مرکز نگهداری مهمات، سپاه، حزب ریاست جمهوری و… را نیز اجرا کنند.
همه چیز برای یک پیروزی تمام‌عیار مهیا بود. ۹۵ نیروی کماندو آموزش دیده با تجهیزات نظامی بسیار قوی در پنجم اردیبهشت‌ماه سال ۵۹ درست دو هفته بعد از قطع ارتباط یک جانبه آمریکا با ایران و تحریم ایران به لحاظ اقتصادی و سیاسی، در شبی آرام و مهتابی، ۱۴ بالگرد و هواپیما در صحرای طبس در حال فرود و مهیای اجرای نقشه‌ای شوم بود که به ناگاه توفانی از شن به هوا خواست و دید خلبانان را به حدی ضعیف کرد که دو بالگرد با یکدیگر برخورد کردند و ‌آ‌تشی مهیب در صحرای طبس برپا شد و بدین ترتیب عملیات از پیش برنامه ریزی شده، با شکستی مفتضح برای آمریکا و دولتمردان آمریکایی رغم خورد[1]