وقتی انسان دست به دعا برداشت، طبق روایات و سنت معصومین (ع) مستحب است آن را بر سر و صورت خود بکشد، برای اینکه لطف خدا به این دست پاسخ داده است دستی که به سوی خدا دراز شود یقیناً خالی بر نمی گردد و دستی که عطای الهی را دریافت کرد، گرامی است بنابراین خوب است آن را به صورت یا به سر بکشد گاهی امام سجاد (ع) چیزی که به سائل مرحمت می فرمودند، دست مبارک را می بویید و می گفت:این دست به دست الهی رسیده؛ چون خدا فرمود:«هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ» آنان که این شامه را دارند، می توانند با بو کردن دست، نشانه دست الهی را استشمام کنند و جزو همین حکمت هاست آنچه گفته می شود:بوی بهشت از فاصله هزار سال استشمام می شود، گروهی آن را حس می کنند و عده ای محرومند.

آیت الله العظمی جوادی آملی گفتاری درباره سیره ائمه هنگام دعا کردن بیان کرده است و متن گفتار این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:

وقتی انسان دست به دعا برداشت، طبق روایات و سنت معصومین (علیهم‏ السلام) مستحب است آن را بر سر و صورت خود بکشد؛ برای اینکه لطف خدا به این دست پاسخ داده است. دستی که به سوی خدا دراز شود، یقیناً خالی برنمی‏ گردد و دستی که عطای الهی را دریافت کرد، گرامی است، لذا خوب است آن را به صورت یا به سر بکشد. 

منبع:http:namnak.com