یا رقیه

بر اساس تعالیم اسلامى یكى از وظایف مهم هر مسلمان، انتظار ظهور حضرت قائم(عج) است؛ انتظار تحقق وعده الهى بر حاكمیت صالحان و تشكیل دولت اهل بیت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) است. اما آیا هیچ مى ‏دانید كه پاداش این انتظار چیست و چه ثمرى براى منتظران دارد؟
امام صادق(علیه السلام) در روایت زیر به این پرسش پاسخ مى‏دهند:
«الا اخبركم بما لا یقبل‏الله عزوجل من ‏العباد عملا الا به؟ فقلت: بلى. فقال: شهادة ان لا اله الا الله، و ان محمدا عبده [و رسوله] و الاقرار بما امرالله، و الولایة لنا، و البراءة من اعدائنا - یعنی الائمة خاصة - و التسلیم لهم، و الورع و الاجتهاد و الطمانینة، و الانتظار للقائم - علیه‏السلام - ثم قال: ان لنا دولة یجیى‏ء الله بها اذا شاء. ثم قال: من سره ان یكون من اصحاب القائم فلینتظر ولیعمل بالورع و محاسن الاخلاق، و هو منتظر، فان مات و قام القائم بعده كان له من الاجر مثل اجر من ادركه، فجدوا وانتظروا، هنیئا لكم ایتها العصابة المرحومة.(1)
سپس [امام] فرمود: براى ما دولتى است كه هر زمان خداوند بخواهد، آن را محقق مى‏ سازد. آنگاه [امام] فرمود: هر كس دوست مى‏ دارد از یاران حضرت قائم(عج) باشد باید كه منتظر باشد و در این حال به پرهیزكارى و اخلاق نیكو رفتار نماید، در حالى كه منتظر است، پس چنانچه بمیرد و پس از مردنش قائم(عج)، بپا خیزد، پاداش او همچون پاداش كسى خواهد بود كه آن حضرت را درك كرده است، پس كوشش كنید و در انتظار بمانید، گوارا باد بر شما [این پاداش] اى گروه مشمول رحمت‏ خداوند! آیا شما را خبر ندهم به آنچه كه خداى صاحب عزت و جلال، هیچ عملى را كه جز به آن عمل، از بندگان نمى ‏پذیرد؟ گفتم: بله. فرمود: گواهى دادن به این كه هیچ شایسته پرستشى جز خداوند نیست و این كه محمد(صلی الله علیه و آله) بنده و فرستاده او است، و اقرار كردن به آنچه خداوند به آن امر فرموده، و ولایت ما، و بیزارى از دشمنانمان - یعنى خصوص امامان - و تسلیم شدن به آنان، و پرهیزكارى و تلاش و مجاهدت و اطمینان و انتظار قائم(عج) .
براى منتظران زمان غیبت همین پاداش بس كه نام آنها در زمره یاران امام عصر(عج)، و از جمله كسانى ثبت‏ شود كه آن حضرت را به هنگام ظهور همراهى مى‏ كنند.

1- النعمانى، محمدبن ابراهیم‏بن جعفر، كتاب الغیبة، ص‏200، ج‏16/ المجلسى، محمدباقر، بحارالانوار، ج‏52، ص‏140، ح‏50 .

منبع:entezar.ahlolbait.com

برخی بر این باورند که دوران کنونی عصر علم و دانش است که جامعه ی ایده آل با استعانت از قوه ی خرد بشری محقق گشته و هیچ خطری بشر را تهدید نمی کند. به اعتقاد ایشان خطر اصلی برای بشر ، جهالت و نادانی است ؛ زیرا موجبات نیستی آدمیان را فراهم آورده و تعادل و توازن را بر هم می زند ، ولی امروزه که فضای جهان به نور علم روشن گشته است ، هیچ خطری جامعه ی بشری را تهدید نمی کند و در نتیجه ظهور یک منجی نیز برای رهایی بشر از تهدید ها ضرورتی ندارد.
اما حقیقت آن است که منشأ انحرافات بشر تنها نادانی نیست ، بلکه انحرافات آدمی بیشتر از ناحیه ی غرایز وتمایل های مهار نشده همانند غضب ، شهوت ، افزون طلبی ، جاه طلبی ، نفس پرستی و … است. حتی این انحرافات می توانند علم و دانش را به خدمت گرفته و بشر را به ورطه ی نابودی بکشانند. چنان که در عصر حاضر ، مشاهده می شود، غرایز بشری به یک درجه ی عالی رسیده و بسی دیوانه وار تر از سابق گشته اند و حتی علم و فن ، ابزار آلات دست غرایز شده اند و بشریت ، آن ها را همچون ابزاری برای هدف های خویش استفاده می کند. بنابراین پیشرفت های علمی کوچکترین تأثیری در کاهش این غرایز نداشته و نتوانسته اند هدف های مادی و دنیوی و حیوانی بشر را تغییر داده و ارزش های متعالی را در نظر آنها متجلی سازند.
با این اوصاف ، این سخن که هیچ خطری بشر را تهدید نمی کند و انسان به نهایت رشد خویش رسیده و نیازی به ظهور منجی نیست ، سخنی ناسنجیده و مردود است و بایسته است که وعده ی الهی در ظهور منجی محقق شود و بشر را از بحران های اخلاقی ، اجتماعی و …برهاند؛ بنابراین تبیین برخی از ادله ی ظهور منجی ضروری می نماید.

1. پاسخ به نیاز فطری بشر

بی تردید در نهاد ادمی بذر یک سلسله بینش ها و گرایش ها نهفته است که باید با پرورش یافتن به مرحله ی کمال نهایی سوق داده شوند؛ بنابراین او نه همچون یک ظرف خالی محض است که از بیرون و تحت تأثیر عوامل خارجی پر شود و نه مانند یک ماده ی صنعتی ساخته می شود.

یکی از مهم ترین گرایش های فطری انسان ، عدالت طلبی و کمال خواهی است که آدمیان در تاریخ به طور تمام و کمال از نایل شدن به تعالی و عدالت محروم مانده اند و از این رو عوامل غریزی و فطری گرایش به حقیقت و شناخت جامعه ، چنان که باید ، به عنوان مکانیزم و محرکی سبب شده است همواره جدال های بسیاری بین حق و باطل صورت گرفته و بشریت در جهت نایل شدن به حق خویش ، قربانیان بی شماری را تقدیم کرده و دشواری های بسیاری پیش روی او قرار گیرند. در این راستا اقدامات پیامبران نیز که جامعه را حرکت داده اند در جهت فطرت بوده است . با عنایت به آموزه های وحیانی ، حکم فطرت در نهایت تخلف ناپذیر است و انسان پس از یک سلسله چپ وراست رفتن ها و تجربه ها راه خویش را می یابد و به ضرورت ناموس خلقت ، روزی با ظهور منجی به کمال نهایی خویش خواهد رسید.

صفحات: 1· 2

امام مهدی (عجل الله فرجه) در دعایی که با عنوان “توفیق طاعه” در کتاب مفاتیح‌الجنان، مصباح کفعمی و کتاب موعود موجود آیت‌الله جوادی آملی نقل شده دعایی برای طلاب و دانش‌پژوهان دارند.

اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَةِ وَ بُعْدَ الْمَعْصِیَةِ وَ صِدْقَ النِّیَّةِ و. . . وَ تَفَضَّلْ عَلَى عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِیحَةِ وَ عَلَى الْمُتَعَلِّمِینَ بِالْجُهْدِ وَ الرَّغْبَةِ

آن حضرت در توصیف متعلمین و طلاب دو ویژگی را بیان می‌فرمایند؛ یکی رغبت و دیگری جهد، کوشش وعلاقه . یعنی اگر طلبه ای به هنگام خواندن درس و مطالعه با حالت سعی و تلاش و از روی شوق و انگیزه این کار را انجام دهد طلبه مورد نظر امام عصر (عج الله فرجه) است.

در آسیب‌شناسی طلبه منتظر می‌گوییم طلبه ای که رغبت نداشته باشد و اهل کوشش و تحقیق برای فراگیری نباشد. این دانشجو دچار آسیب‌های آخرالزمانی شده است بنابراین امام مهدی (عج) در دعای معروفی که برای اقشار مختلف جامعه دارند دو ویژگی عنصر رغبت و جهد را برای متعلم منتظر برشمردند.

بر این اساس آسیبی که طلبه ما به آن گرفتار می‌شوند آسیب بی‌میلی و بی‌تلاشی برای فراگیری، تحقیق و پژوهش است که امام مهدی (عج) ما را از گرفتار شدن به این آسیب‌ها برحذر داشته‌اند.